Joost en Eefje aangekomen!

Ze zijn er hoor, Joost en Eefje. Doodvermoeid na een lange reis goed aangekomen. Het was ondertussen al ver na middennacht, maar dat mocht de pret niet drukken. Fijn om nu alle kids onder 1 dak te hebben! Mam is happy. De volgende morgen ging Joost direct het speelgoed uitproberen.... Boyz will be boyz..!!

Moeders

Halooo moeders & lezers,

je hebt je blog aanlaten staan.

[L]

Dikkkkeeeee kusssssss & Knuffel.

onze firepit

Kijk jongens hier brengen we tegenwoordig onze avonden door, bij onze firepit. Het is een vrachtwagenvelg, maar dat voldoet hartstikke goed. Gezellig rond het knapperend haardvuur. We hebben veel snoeihout en dat kunnen we mooi kwijt zo. Het is de laatste dagen mooi zomerweer, goed droog. Dus het fikt als een tierelier. En het blijft iets van mannen he, fikkie stoken.....onweerstaanbaar!
Johan heeft gisteren de keien er omheen gelegd. Hij had het eventjes nodig om een workout te doen in de hitte. Al die biefstukken........
Het resultaat is prima. We overwegen nog om iets met die keien te doen, misschien een muur mee maken? Er liggen er genoeg namelijk.
Ik zou graag die stenenmuur bij de haard vervangen zien door zo'n keitjesmuur. Plannen genoeg.

Mac

Ja jongens ik kan het ook niet helpen dat die Vos op bijna elke foto staat. Mac ligt altijd rustig in een hoekje en Vos is altijd aan het rond banjeren. Maar hier bewijs dat Mac er nog steeds is hoor!
Heb voor deze foto nog moeite moeten doen om Vos buiten beeld te houden!

uitpakken

Was het zat van Marco's survivalpakket-servies te leven. Met z'n tweeen ging het prima, met Emma erbij was het iets vaker afwassen. Maar nu met Johan erbij had ik er genoeg van! Dus op zoek naar de keukendozen en uitvogelen waar de spullen zijn. Nou het was een hele speurtocht kan ik je wel vertellen. Ik moest goed voor ogen houden hoe de kastindeling op de Duikerlaan was geweest, want zo was het natuurlijk ingepakt! Maar eindelijk daar staan ze dan, mijn mooie Ittala spulletjes. Heb nu toch de kast en de keuken maar helemaal ingericht. Heerlijk weer genoeg borden en kopjes. Emma heeft op internet al een Ittalawinkel hier in Edmonton gevonden, dus...maar eens gauw kijken. Ik heb het idee dat het hier erg kostbaar is.
Van de week ook naar onze hofleverancier geweest voor een extra bed. Emma heeft nu eindelijk ook haar bed dat ze wilde hebben.
En de logeerkamer is nu ook klaar! Volgende week de eerste al: Joost en Eefje!!

Who cares?

Gisteren ging ik naar het gemeentehuis van Leduc om ons in te laten schrijven als inwonenden van de gemeente. De mevrouw achter de balie keek mij zeer vreemd aan: to register, for what?
Blijkt dat hier niemand zich in hoeft te schrijven in de gemeente, je meldt je aan voor gas, telefoon en electra en dat is alles. Hoe weet u dan wie er in de gemeente wonen, vroeg ik nog? Who cares, zei ze toen!
Gingen we vanmiddag ons politierapport laten opmaken voor de immigratie, net als een rapport van goed gedrag, maar dan hier. In de stad (Edmonton) zou dat $60 p/p kosten. Dus het meisje achter de balie raadde ons aan naar Leduc te gaan, veel goedkoper $25 p/p. She cared!
Komen we hier in Leduc, zegt de mevrouw achter de balie; o jullie wonen rural Leduc, dan hoef je niet te betalen. Wij nog, are you sure? Who cares, is het antwoord.
Van de week vroeg Marco aan de vorige bewoner van het huis of je vergunningen nodig hebt voor uitbreiding van het deck. Are you crazy who cares what you do out here?
Zo dat is dan ook weer zo iets om aan te wennen. We wonen nu rural dus... why should we care?

Op de nieuwe stek!

Hier zijn we dan eindelijk weer terug in de lucht. Duurde wel erg lang want ik voelde me aardig afgesloten van de rest van de wereld!. We zijn hier nu zo'n week of twee. De meeste spullen uitgepakt. Eerst nog een beetje wennen aan het huis, of alles op de juiste plek staat... Er staan nog veel dozen met keukenspul in de garage, want die gaat er zeker uit, maar dat zal na de zomer worden denk ik. Als je op de foto's klikt kom je op het webalbum met een rondje huis en tuin zoals het nu is. Je ziet Marco op de grasmaaier, een gloednieuwe hobby van hem. Zeker als je bedenkt dat al die tijd in Maarn hij geen seconde naar de tuin heeft gekeken. Er is genoeg te doen. Maar ook even afwachten wat de tuin doet. Er staan fruitbomen in, maar we weten niet zeker wat voor fruit. Kersen, misschien kiwi...?
Nog een spannende nacht gehad met coyotes achter in de tuin. Ze maken een angstaanjagend geluid als ze op jacht zijn. Zoals de indianen stel ik me voor, aiaiaiaia soort van lachen en huilen op hoge toon. Echt eng, ik was zelfs te bang om uit bed te gaan en te kijken.......Vos en Mac roerden ook geen vin hoor, de waakhonden. Maar daarna heb ik ze niet meer zo dichtbij gehoord gelukkig.