Dit is het laatste stukje in Maarn, Nederland!!!! Bijna alle draadjes zijn losgemaakt dus ik sta al met een been buiten. De moeilijkste gaat vandaag komen dat is de familie loslaten.......
Het is niet echt loslaten natuurlijk want we houden contact, maar toch.
Ik hou het vandaag ook niet droog als ik er alleen al aan denk komen de waterlanders. Maar je iedereen die mij kent weet dat ik daar nogal "last" van heb.
Het even langsgaan en het huislijke gedoe zal ik zeker missen. En ook even op de fiets het dorp door. Dag mooi Maarn....
3 opmerkingen:
Joke, we wachten allemaal op een blog: de eerste tijd in Canada of een nieuw leven in Canada. Dat komt er toch wel he!
van petri
We maken er gewoon een onzichtbaar draadje van en zouden het inderdaad leuk vinden jouw ervaringen via jouw of Marco's blog te kunnen volgen.
Anita
Sommige draadjes zijn gewoon nooit helemaal door te knippen en gelukkig maar. Iets wat je in heel veel jaar hebt opgebouwd is niet zomaar weg zelfs niet met duizenden km. ertussen. Joke, na onze tranen op de fazantenlaan woensdag ben ik in mijn oude fotoalbums gedoken en nee, dat gevoel is niet zomaar weg. Heel veel geluk en s6 met het ophalen van het vee in Cal. annemieke
Een reactie posten