geland in Canada!

Zondagmorgen 9.47 uur 11 januari 2009 op 1024 James Cresent. Het sneeuwt.

Ben nog een beetje de kluts kwijt wat betreft tijd en dag. We hebben veel gedaan de afgelopen dagen. Maar zal bij het begin beginnen.

Donderdag de reis hierheen. Had het knap moeilijk op schiphol achter de douane. Je kinderen achterlaten is niet eenvoudig. Heb voor Marco een groot stuk kaas gekocht, Oud Amsterdam.

In Londen eindeloos moeten wachten, maar dankzij het tijdschrift en dropjes van Annemiek merkte ik de tijd niet zo. De vlucht naar Edmonton ging ook prima, alleen zat er een man uit Indie naast me en ik verstond hem maar niet. Dan maar geen praatje. Tv gekeken, naar de film over de koningspinquins! Prachtig en kon ik qua temperatuur vast in de stemming komen dacht ik. Een aanrader hoor die film. Op het vliegveld van Edmonton ging alles snel. Zo door de douane, naar de immigratiedesk. Vond ik even spannend maar daar was een vriendelijke man die me er snel door hielp. Stempel in paspoort en enjoy your stay in Canada! Nog even koffers halen en dan gauw naar Marco! Nou dat duurde dus even, ik was nog bang dat ik bij de verkeerde band stond maar ik zag de mensen uit het vliegtuig dus het moest goed zijn.

Door de deuren en hehe daar was dan eindelijjk Marco..............................................!!
Fijn om weer samen te zijn, 4 maanden is te lang. We hebben eerst een even koffie gehaald en bijgekletst op het vliegveld. Daarna naar buiten....-20 dat is echt koud hoor jongens. Daar sta je dan in Canada gaat door je heen.
Marco de auto halen, groooooot en blauw. Niet lachen zei hij nog. Op naar 1024 James Cresent.
Het huis ligt in een aardig wijkje, is niet erg groot maar wel gezellig. Al is het nog leeg. Er staan 2 stoelen en keukentafel met 2 stoelen en een bed. That's it. Voorlopig voldoende hoor.
De volgende dag vroeg op (vrijdag) om naar Calgary te rijden om de beestjes te halen.
De rit was leuk, mooi sneeuwlandschap, blauwe lucht en een temperatuur die steeg! Nog even gestopt halverwege op Gasoline Alley. Een soort winkelstraat langs de snelweg met vanalles, heel grappig.
We waren ruim op tijd op het vliegveld, moesten nog 2 uur wachten zelfs. Maar gelukkig het verlossende woord ze zijn er! Vos hoorden we al blaffen. (I might look angry but I am really a sweet dog, stond op zijn reisbench).
Alle beestjes inladen en op weg naar huis. Ze hebben alle drie vredig liggen slapen op de achterbank. Konden ze maar vertellen wat ze allemaal meegemaakt hebben he.
Zaterdagochtend werden we gebeld door Luuk en Anita, of we klaar waren om te skypen. Natuurlijk. Emma en Johan waren daar, heel fijn om even met haar te praten. Gek idee dat ik zelf een paar dagen terug ook nog aan die keukentafel zat..
Nu moest ik rijden van Marco in de Jeep. Zie foto.. Het ging goed, rijdt soepel. De Canadees rijdt heel rustig, wat wij dus zeikerig zouden noemen. Dus als beginneling viel ik niet op. De wegen liggen vol sneeuw dus het is sowiezo rustig aan doen. We zijn naar verschillde winkels geweest, alles met auto he. En hebben ipv wasmachine een tv gekocht. Sony 40 inch. Marco wilde groter natuurlijk, hij is wat dat betreft al aardig aangepast hier. Maar ik vond 40 groot genoeg hoor. Nog de Europese invloed. Ik moet wel denken aan wat Luuk zei, dat je ongewild toch veranderd hier. Alles is groot hier, dus voor je het weet ga je mee.
Nu is het dus zondagochtend en ben aan het relaxen. Marco kijkt tv met de poes op schoot. Buiten ligt een pak sneeuw. Straks sneeuwschuiven. Hondjes uitlaten en op naar de Mall. We hebben een lijstje boodschappen. Het leven neemt aanvang.....